اینجا من

کسی را می نویسم

و گاهی خودم را

که همه او شد و ماند و خواهد بود

من 

عشق را خواهم نوشت

عاشقی می کنم

لج می کنم

بداخلاق می شوم

دست خودم نیست

ساعت وزمان هم ندارم

توکه نباشی

زندگی ب کامم تلخ است

ارامم

کنار بغض هایم  که راه گلو را بسته اند

بین موج های ساحل

می خواهم در خیالم نقش پاهایت را

به تصویر بکشم

وقتی عطر تنتو می خوام به

باد هم التماس میکنم

خدا که جای خود دارد

یه وقتایی لازم نیست حرفی زده بشه

کافیه یه نفر دستتو آروم بگیره 

یه فشار کوچیک بده

این یعنی من تا آخرش هستم

واین کافیه

این بازی عادلانه نیست

این زندگی همه اش 

مار بود  پس پله اش کجاست؟

باید بازیگر شوم

ارامش را بازی کنم

بازباید خنده را ب زور بر لبانم بنشانم

بازباید مواظب اشک هایم باشم

باز همان تظاهر همیشگی\" خوبم\"